Er zijn weinig zekerheden in het leven, maar dat je met een Master in Technische Natuurkunde 'ergens’ in een academisch bolwerk belandt, is zo’n zeldzame zekerheid. Maar niet als je Myrthe Breedijk heet, want dan kies je voor het Pon traineeship. “Ik wist tijdens mijn studie al dat ik de onderzoekswereld niet in wilde. Maar wat dan wel? De studie zelf is heel fundamenteel en bood weinig aanknopingspunten. En dus ben ik min of meer ‘blind’ naar traineeships gaan zoeken. Zo kwam ik bij Pon uit, dat ik eigenlijk niet eens kende. Mijn sollicitatie was dus een shot in the dark…

Maar wel een raak schot, want ”tijdens het sollicitatieproces werd ik heel enthousiast. Vooral door de persoonlijke verhalen van mensen en de ruimte die ik kreeg voor vragen. Ik had het gevoel dat er naar me werd geluisterd. Iets in data oppakken? Operationeel meedraaien? Een managementrol? Alles was hier gewoon mogelijk. Dat sprak me aan. Vooral in combinatie met de technische omgeving, want die heeft wél raakvlakken met mijn studie.”

Circulair doortrappen

Het traineeship bestaat uit drie projecten van zes maanden en een afsluitende salesopdracht. Myrthe startte bij Gazelle. “Ik heb in kaart gebracht of we tot een circulaire oplossing voor Gazelle fietsen konden komen. Gazelle was al actief op duurzaamheidsgebied, maar richtte zich vooral op aspecten waar ze direct invloed op hadden, zoals de uitstoot van een fabriek. Wij hebben de hele keten doorgelicht. Als lid van het innovatieteam heb ik, samen met Gazelle engineers en project managers, maar ook met leveranciers en dealers, onderzocht welke slimmere keuzes mogelijk waren. Wat zijn de ontwikkelingen op het gebied van aluminium? Hoe zorgen we ervoor dat fietsen langer meegaan? Ik heb een strategie en een roadmap, inclusief pilotprojecten, verzorgd voor het Gazelle management. En daar bleef het (gelukkig!) niet bij, want de projectvoorstellen worden opgevolgd. Een opdracht met impact dus. En een traject waar ik veel van heb geleerd. In mijn studie maakte je sommen met goede of foute antwoorden. Maar hier was er niet altijd een perfect antwoord. Je moet gewoon dingen uitproberen, kleiner durven denken, iteratieve stappen zetten, waardoor mensen in beweging komen en je vervolgens samen een grote vervolgstap kunt zetten.”